• Daniela Brück en dochter Lena

    “Ik vind het heel sociaal hier, veel kinderen. Dat is voor haar wel mooi,” wijst Daniela Brück (42) op haar dochter Lena (2). In de binnenstad van Enschede was dat wel anders. Overdinkel is veel veiliger voor de kleine, vindt de moeder: “Bovendien moest Lena in Enschede op een kinderdagverblijf met een lange wachtlijst worden ingeschreven.” Het werden teveel nadelen allemaal. Besloten werd van een flatwoning naar een huis op de begane grond te verhuizen. “Ik heb veel contact hier. Met de buren, er zijn veel alleenstaande moeders, net als ik. Mijn dochter heeft een vriendin van dezelfde leeftijd. Dat is leuk.”
    “Zomer 2011 zijn we hier komen wonen. Deze zomer wordt Lena drie jaar. Drie jaar lang heb ik een Afrikaanse vriend gehad. Zij is van hem. Maar hij is niet meer in beeld. Vaak was hij dronken en agressief. Hij heeft nog contact gezocht, maar hij weet niet waar ik woon. Bij de kinderbescherming werd door hem aangifte gedaan, omdat ik geen verantwoordelijkheidsgevoel zou hebben.”
    Voor Daniela geen problemen meer nu. Ook niet op het Talmaplein. “Ik hoor wel veel verhalen, maar merk er weinig van. Vroeger was het hier veel erger. Als ze bij mij op het werk hoorden waar ik woonde, werd er meteen gezegd: o, woon jij in de ruziebuurt?” Met de komst van het generatorteam is daar verandering in gekomen, zegt de van oorspong Duitse. Geen ruzie op het plein, maar gezellig een praatje maken. 

  • Al hoeft ze niet iedereen waar ze mee spreekt nou meteen over de vloer te hebben. Daar heeft ze ook geen tijd voor momenteel. Daniela zit even in de WW om zich op een andere baan te oriënteren, na een tijdje voor TNT te hebben gewerkt.
    Met haar eerste man kwam zij naar Nederland, afkomstig uit Saarland, waar haar ouders nog steeds wonen, bij Saarbrücken. Binnenkort komt haar vader een nieuwe keuken plaatsen. Ruim vierhonderd kilometer moeten hij en zijn vrouw rijden om dat te doen.
    “Willen jullie iets drinken?” vraagt Daniela. Het wordt koffie en limonade.
    Het zonnetje maakt ruimte vandaag. Met mooi weer lijkt zo’n plein groter en vrolijker. Zelfs de huizen glunderen. “Ik wil hier lang blijven wonen,” zegt Daniela. “Voor kinderen is vaak verhuizen niet leuk.” Het is wat nadelig voor opa en oma misschien, dat ze in Overdinkel willen blijven wonen, maar een kleindochter heeft dan zo zijn voordelen, als je een nieuwe keuken wilt. Ze rijden graag een stukkie voor haar. Het is maar te hopen dat beiden een goeie airco en goed geprofileerde winterbanden hebben, vierhonderd kilometer heen en vierhonderd kilometer terug. Het wordt tijd om het fototoestel tevoorschijn te halen. Kunnen de Brücks als fiere grootouders terug naar Saarbrücken, met een foto van hun geliefden op het dashboard.